اسپوندیلوز گردنی چیست
اسپوندیلوز گردنی چیست
اگر اسپوندیلوز گردن درمان نشود امکان دارد راه رفتن به صورت اسپاتیک و غیرطبیعی در آید
هرنوع بیماری تخریبی مهره‌های ستون فقرات را مُهراک یا اسپوندیلوز (به انگلیسی: Spondylosis) می‌گویند. مهراک از آسیب‌های غیر التهابی در ستون مهره‌های بدن است.
اسپوندیلوز عبارت است از آرتریت فرسایشی مفاصل بین تنه ستون مهره‌ها. در این بیماری زائده‌های مفصلی درگیر نیستند. در حالت پیشرفته بیماری به دلیل فشار بر ریشه اعصاب درد و پارستزی (گزگز شدن و بی حسی) اندامها روی می‌دهد.
هنگامیکه فاصله بین دو مهره کنار هم تنگ شود فشار بر ریشه عصب می‌تواند موجب آسیب ریشه شود. علائم حسی و حرکتی آسیب ریشه مانند درد و ضعف عضلانی بسته به محل عصب‌دهی دارد. بیماری عموماً در سنین بالا دیده می‌شود.
در مهراک گردن (cervical spondylosis) به دلیل فشار مستقیم به کانال نخاعی ما ممکن است ضعف عمومی، عدم تعادل، اختلال در کنترل اسفنکترهای روده و مثانه و کاهش جریان خون اندامها را داشته باشیم.
علایم شایع اسپوندیلوز :
هر کدام از موارد زیر:
درد در گردن، که به کتف‌ها، بالای شانه‌ها، قسمت فوقانی بازوها، دست‌ها، یا پشت سر تیر می‌کشند.
صدای سایش به هنگام حرکات گردن یا عضلات شانه
بی‌حسی یا گزگز در بازوها، دست‌ها، و انگشتان؛ مقداری از دست رفتن حس‌های مختلف در دست‌ها؛ و اختلال در بازتاب‌ها (رفلکس‌ها).
ضعف عضلانی و تحلیل رفتن عضلات؛ کاهش بازتاب‌ها
گیجی؛ راه رفتن نامتعادل
با پیشرفت بیماری، بی‌اختیاری ادرار و عدم کنترل مثانه، و نیز ضعف در پاها به وجود می‌آید.
خشکی گردن
سردرد
درد و سفتی در گردن یکی از علائم آرتروز گردن می باشد
علت ایجاد اسپوندیلوز گردن چیست؟
متاسفانه استخوان ها و غضروف های محافظ کننده که در گردن قرار دارند بسیار مستعد سایش و پاره شدن هستند. وقتی این اتفاق رخ می دهد عارضه ای به نام اسپوندیلوز گردن به وجود خواهد آمد. علل احتمالی این بیماری عبارتند از:
اسپور استخوان (خار استخوان)
گاهی بدن برای ایجاد ستون فقرات قوی تر سعی می کند استخوان اضافی را در این ناحیه از بدن رشد دهد. این استخوان اضافی می تواند بر روی مناطق ظریف ستون فقرات، مانند نخاع و عصب فشار وارد کرده و درد به وجود آورد.
دیسک های خشک شده ستون فقرات
بین استخوان های ستون فقرات بخشی به نام دیسک وجود دارد. دیسک ها کوسن های ضخیم و پدال مانند هستند که شوک ناشی از بلند کردن بار، چرخیدن روی ستون فقرات و فعالیت های دیگر را به خود جذب می کنند. مواد ژل مانند داخل این دیسک ها می توانند در طول زمان خشک شوند. این خشکی باعث می شود که استخوان های ستون فقرات نخاعی با یکدیگر در تماس بوده و درد ایجاد کند. با توجه به گزارش متخصصین کلینیک مایو، این روند می تواند حدود ۴۰ سالگی شروع شود.
فتق دیسک
دیسک های ستون فقرات از ماده ژل مانند خود توسط یک غشا محافظت می کنند. اگر این غشا دچار تورم شود ممکن است بر روی نخاغ و اعصاب فشار وارد شده و علائمی مانند بی حسی دست و سیاتیک را ایجاد کند.
صدمه
اگر در طول زندگی خود، به دلایل مختلفی مانند تصادف با خودرو دچار آسیب گردنی شده باشید، ممکن است روند پیری که منجر به اسپوندیلوز گردن می شود تسریع شود.
سفتی رباط ها
رباط ها، طناب های سفتی هستند که استخوان های ستون فقرات را به هم متصل می کنند. این رباط ها بر روی حرکت گردن شما تاثیر می گذارند و اگر سفت شوند، ممکن است در ایجاد حرکت دچار مشکل و درد شوید.
حرکات تکراری
برخی از مشاغل و سرگرمی ها مانند کارهای ساختمانی شامل حرکات تکراری یا سنگین هستند. این کارهای می توانند بر روی ستون فقرات تاثیر گذاشته و در نتیجه سایش و پارگی اولیه ایچاد کنند.
در اتومبیل از کمربند ایمنی استفاده کنید و ارتفاع پشتی سر را به طور مناسب تنظیم کنید
تشخیص آرتروز گردن
پزشک طیف وسیعی از حرکات را بر روی گردن برای پیدا کردن فشار بر اعصاب نخاعی یا نخاع انجام می دهد همچنین رفلکس ها و قدرت ماهیچه ها را بررسی می کند.
و سپس دستور انواع تصویر برداری و آزمایشات لازم را برای تشخیص می دهد برای مثال:
X-ray گردن - اشعه X ممکن است اختلالاتی مانند استخوان اضافی در گردن، اسپوندیلوز گردن، تومور، عفونت یا شکستگی را نشان دهد.
توموگرافی کامپیوتری (CT اسکن) - سی تی اسکن می تواند جزئیات بسیار ظریف استخوان ها فراهم کند.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی MRI - MRI با استفاده از امواج مغناطیسی می تواند تصاویر با جزئیات و مقطعی از هر دو استخوان و بافت نرم را نشان دهد.
میلوگرام - این آزمون شامل تولید تصاویر با استفاده از اشعه X یا CT اسکن پس از تزریق ماده حاجب به داخل کانال نخاعی می باشد. این رنگ باعث می شود زمینه های ستون فقرات بیشتر قابل مشاهده شود.
تست های عملکرد عصب - در برخی موارد، ممکن است برای تعیین اینکه آیا سیگنال های عصبی به درستی به ماهیچه ها می رسد مفید است تست های عملکرد عصب عبارتند از:
الکترومایوگرام (EMG) - این تست فعالیت الکتریکی در اعصاب برای انتقال پیام به ماهیچه ها زمانی که عضلات در انقباض و زمانی که آنها در حال استراحت هستند را نشان می دهد. هدف از EMG ارزیابی سلامت عضلات و اعصاب است.
مطالعه هدایت عصبی - برای این آزمون، الکترودها به پوست در بالای عصب مورد مطالعه قرار داده می شود و سپس شوک کوچکی می دهند و قدرت و سرعت سیگنال های عصبی را اندازه گیری می کنند.
درمان اسپوندیلوز گردن بستگی به شدت علائم و نشانه های شما دارد
پیشگیری از اسپوندیلوز :
از نشستن به حالت خمیده خودداری کنید.
بدون گذاشتن بالش بخوابید. از یک محافظ گردن نرم یا حوله برای حمایت از گردن استفاده کنید.
از وارد آمدن آسیب به گردن اجتناب کنید. به هنگام انجام ورزش‌های دارای برخورد فیزیکی، از کلاه حفاظتی مخصوص استفاده کنید.
در اتومبیل از کمربند ایمنی استفاده کنید و ارتفاع پشتی سر را به طور مناسب تنظیم کنید.
درمان اسپوندیلوز :
اصول کلی:
برای تأیید تشخیص امکان دارد عکس‌برداری با اشعه ایکس یا ام.آر.آی یا سایر آزمون‌های تشخیصی انجام شوند.
از یک محافظ گردن نرم (محافظ گرد توماس) استفاده کنید تا از کشیدگی نامنتظره عضلات پیشگیری شود.
روی گردن از گرما و رطوبت استفاده کنید. دوش آب گرم بگیرید و اجازه دهید آب گرم 20-10 دقیقه روی گردن و شانه جاری باشد. این کار را دوبار در روز تکرار کنید. در بین دوش‌ها، حوله مرطوب و داغ روی گردن بگذارید. برای این کار، حوله یا پارچه را در آب داغ قرار دهید، سپس آن را بچلانید و روی گردن بگذارید.
گردن را به نرمی ماساژ دهید.
طرز نشستن و ایستادن خود را تصحیح کنید. به این ترتیب که هنگام نشستن یا ایستادن چانه و شکم خود را به داخل بکشید. از یک صندلی محکم استفاده کنید و طوری بنشینید که باسن با پشتی صندلی تماس داشته باشد.
بدون استفاده از بالش بخوابید. در عوض، می‌توانید از یک بالش مخصوص یا محافظ گردن نرم استفاده کنید، یا یک حوله کوچک تا شده زیر گردن خود قرار دهید.
اگر دست‌ها یا بازوها دچار درد یا بی‌حسی شده‌اند، یک وسیله مخصوص برای کشیدن گردن بخرید یا اجاره کنید. برای راه‌اندازی آن طبق دستورات مربوطه عمل کنید.
امکان دارد درمان با امواج فرا صوت نیز توصیه شود.
گاهی جراحی برای به هم چسباندن استخوان‌های گردن، برداشتن یک دیسک گردنی آسیب دیده، یا بزرگ کردن فضای اطراف نخاع انجام می‌گیرد.
داروها:
برای ناراحتی یا ناتوانی خفیف می‌توان از آسپیرین یا استامینوفن استفاده کرد.
برای ناراحتی شدید و جدی، امکان دارد داروهای قوی‌تر ضد درد، شل‌کننده‌های عضلانی یا آرام‌بخش تجویز شوند.